如是我闻:
一时佛在舍卫国。尔时阿难,着衣持钵,入城乞食。见一小儿,有盲父母,乞索得食,好者供养父母,粗者便自食之。阿难白佛言:“世尊!此小儿者,甚为希有!乞得好食,用奉父母,择粗恶者,而自食之。”
佛言:“此未为难,我过去世中,供养父母,乃极为难。”
阿难白佛言:“世尊!过去之世,供养父母,其事云何?”
佛言:“乃往过去,有大国王,统领国土。王有六子,各领一国。时有一大臣名罗睺求,计谋兴军,杀彼大王及其五子。其第六小子,先有鬼神,来语之言:“汝父大王及诸五兄,悉为大臣罗睺求之所杀害,次欲到汝。”王子闻已,即还家中。妇见王子颜色忧悴,不与常同,而问夫言:“汝何以尔?”夫答妇言:“男子之事不得语汝。”妇言:“王子!我今与汝生死共同,有何急缓而不见语?”夫答妇言:“适有鬼神,来语我言:“汝父大王及与五兄,悉为他杀,次来到汝。”以是忧惧,莫知所适。”
“夫妇作计,即共将儿,逃奔他国。持七日粮,计应达到;惶怖所致,错从曲道,行经十日,犹不达到。粮食乏尽,困饿垂死。王子思惟:“三人并命,苦痛特剧,宁杀一人,存二人命。”即便拔剑,欲得杀妇。儿顾见父,合掌白言:“愿父今者莫杀我母,宁杀我身,以代母命。”父用儿语,欲杀其子。子复白言:“莫断我命,若断我命,肉则臭烂,不得久停,或恐其母不得前达;不断我命,须臾削割,日日稍食。”未到人村,余在身肉,唯有三脔,子白父母:“此肉二脔,父母食之,余有一脔,还用与我。”掷儿放地,父母前进。
“时释提桓因,宫殿震动,便即观之,是何因缘?见此小儿作希有事,即化作饿狼,来从索肉。小儿思惟:“我食此肉,亦当命尽,不食亦死。”便舍此肉,而与饿狼。
“释提桓因,即化作人,语小儿言:“汝今割肉,与汝父母,生悔心不?”答言:“不悔。”天言:“汝今苦恼,谁当信汝不生悔心?”小儿于是即出实言:“我若不生悔心,身肉还生,平复如故;若有悔者,于是即死。”作此言已,身体平复,与本无异。
“释提桓因,即将其子并其父母,使得一处,见彼国王,心大悲喜,愍其至孝,叹未曾有,即给军众,还复本国。释提桓因,即渐拥护,作阎浮提王。尔时小儿,我身是也。尔时父母,今日父母是也。”
佛言:“非但今日赞叹慈孝,于无量劫常亦赞叹。”
诸比丘白佛言:“世尊!过去世中,供养父母,其事云何?”
佛言:“昔迦尸国王土界之中,有一大山,中有仙人名睒摩迦。父母年老,而眼俱盲,常取好果鲜花美水,以养父母,安置闲静无怖畏处。凡有所作,举动行止,先白父母。白父母已,便取水去。
“时梵摩达王,游猎而行,见鹿饮水,挽弓射之,药箭误中睒摩迦身,被毒箭已,高声唱言:“一箭杀三人,斯痛何酷!”
“其王闻其声,寻以弓箭,投之于地,便即往看,谁作此言?“我闻此山中有仙人,名睒摩迦,慈仁孝顺,养盲父母,举世称叹。汝今非睒摩迦也?”答言:“我即是也。”而白王言:“今我此身,不计苦痛,但忧父母年老目冥,从今饥困,无人供养耳。”王复问言:“汝盲父母,今在何许?”睒摩迦指示王言:“在彼草屋中。”王即至盲父母所。
“睒摩迦父时语妇言:“我眼瞤动,将非我孝子睒摩迦有衰患不?”妇复语夫:“我乳亦惕惕而动,将非我子有不祥事不?”时盲父母,闻王行声索索,心生恐怖。“非我子行,为是谁也?”王到其前,唱言作礼。盲父母言:“我眼无所见,为是谁礼?”答言:“我是迦尸国王。”时盲父母,命王言坐。“我子若在,当以好华果奉上于王。我子朝往取水,迟晚久待不来。”
王便悲泣,而说偈言:
我为斯国王,游猎于此山,
但欲射禽兽,不觉中害人。
我今舍王位,来事盲父母,
与汝子无异,慎莫生忧苦。
盲父母,以偈答王曰:
我子慈孝顺,天上人中无,
王虽见怜愍,何得如我子?
王当见怜愍,愿将示子处,
得在儿左右,并命意分足。
“于是,王将盲父母往至睒摩迦边。既至儿所,捶胸懊恼,号啕而言:“我子慈仁,孝顺无比。天神地神,山神树神,河神池神诸神”说偈而言:
释梵天世王,云何不佐助,
我之孝顺子,使见如此苦?
深感我孝子,而速救济命。
“时释提桓因,宫殿震动,以天耳闻盲父母悲恻语声,即从天下,往到其所,而语睒摩迦言:“汝于王所,生恶心也?”答言:“实无恶心。”释提桓因言:“谁当信汝无恶心也?”睒摩迦答言:“我于王所有恶心者,毒遍身中即尔命终;若我于王无恶心者,毒箭当出身疮便愈。”即如其言,毒箭自出,平复如故。王大欢喜,踊跃无量,便出教令,普告国内:“当修慈仁孝事父母。”
“睒摩迦从昔已来,慈仁孝顺,供养父母。欲知尔时盲父者今净饭王是。尔时盲母者,摩耶夫人是。睒摩迦者,今我身是。迦尸国王,舍利弗是。时释提桓因,摩诃迦叶是。”