复次,若有弟子能坚持戒为人宗仰,一切世人并敬其师。
我昔曾闻,有诸比丘旷野中行,为贼剽掠剥脱衣裳。时此群贼惧诸比丘往告聚落,尽欲杀害。贼中一人先曾出家,语同伴言:“今者何为尽欲杀害?比丘之法不得伤草,今若以草系诸比丘,彼畏伤故终不能得四向驰告。”贼即以草而系缚之,舍之而去。诸比丘等既被草缚,恐犯禁戒不得挽绝,身无衣服为日所炙,蚊虻蝇蚤之所唼娆,从旦被缚至于日中,转到日没晦冥大闇,夜行禽狩交横驰走,野狐群鸣鸱枭雊呼,恶声啼叫甚可怖畏。有老比丘语诸年少:“汝等善听!人命促短如河驶流,设处天堂不久磨灭,况人间命而可保乎?命既不久,云何为命而毁禁戒?诸人当知!人身难得,佛法难值,诸根难具,信心难生,此一一事皆难值遇,譬如盲龟值浮木孔。佛之正道不同于彼九十五种邪见倒惑无有果报,修行佛道必获正果,云何吝惜如此危脆不定之命毁佛圣教?若护佛语,现世名闻具足功德,后受快乐。如佛说偈:
若有智慧者,能坚持禁戒,
求人天涅槃,称意而获得。
名称普闻知,一切咸供养,
必得人天乐,亦获解脱果。
伊罗钵龙王,以其毁禁戒,
掏伤树叶故,命终堕龙中,
诸佛悉不记,彼得出龙时。
能坚持禁戒,斯事为甚难,
戒相极众多,分别晓了难。
如剑林棘聚,处中多伤毁,
愚劣不堪任,护持如是戒。
是诸比丘为苦所逼,不得屈申及以动转,恐绝于草伤犯禁戒,自相谓言:“我等修行亦如彼称,均平处所不令增减,今在怖难恐惧之处,执志不亏始别儜健,以斯贱命当贸贵法、人天之乐及涅槃乐,我等今者更无所趣,唯当护戒至死不犯。”即说偈言:
我等往昔来,造作众恶业,
或得生人道,窃盗淫他妻,
王法受刑戮,计算不能数;
复受地狱苦,如是亦难计;
或受畜生身,牛羊及鸡犬,
獐鹿禽狩等,为他所杀害,
丧身无涯限,未曾有少利。
我等于今者,为护圣戒故,
分舍是微命,必获大利益。
我等今危厄,必定舍躯命,
若当命终后,生天受快乐。
若毁犯禁戒,现在恶名闻,
为人所轻贱,命终堕恶道。
今当共立要,于此至没命,
假使此日光,曝我身命干,
我要持佛戒,终不中毁犯。
假使诸恶狩,掴裂我手足,
终不敢毁犯,释师子禁戒。
我宁持戒死,不愿犯禁生。
诸比丘等闻老比丘说是偈已,各正其身不动不摇,譬如大树无风之时枝叶不动。时彼国王遇出田猎,渐渐游行至诸比丘所系之处。王遥见之,心生疑惑作是思惟:“彼裸形者为是尼揵?为是沙门?”作是念已遣人往看,诸比丘等深生惭愧障蔽其身,使人审知释子沙门。何故知之?右肩黑故。使即还返白言:“大王!彼是沙门非为尼揵。”即说偈言:
王今应当知,彼为贼所劫,
惭愧为草系,如钩制大象。
于时大王闻是事已,深生疑怪默作是念:“我今宜往彼比丘所。”作是念已,即说偈言:
青草所系手,犹如鹦鹉翅,
又如祠天羊,不动亦不摇。
虽知处危难,默住不伤草,
如林为火焚,𤛆牛为尾死。
说是偈已往至其所,以偈问曰:
身体极丁壮,无病似有力,
以何因缘故,草系不动转?
汝等岂不知,身自有力耶?
为咒所迷惑,为是苦行耶?
为自厌患身?愿速说其意。
于是比丘以偈答曰:
此草甚脆弱,顿绝亦不难,
但为佛世尊,金刚戒所缚,
守诸法禁故,不敢挽顿绝。
佛说诸草木,悉是鬼神村,
我等不敢违,是以不能绝。
如似咒场中,为蛇画境界,
以神咒力故,毒蛇不能度,
牟尼尊画界,我等不敢越。
我等虽护命,会归于磨灭,
愿以持戒死,终不犯戒生。
有德及无德,俱共舍寿命,
有德慧命存,并复有名称;
无德丧慧命,亦复失名誉。
我等诸沙门,以持戒为力,
持戒为良田,能生诸功德,
生天之梯隥,名称之种子,
得圣之桥津,诸利之首目。
谁有智慧者,欲坏戒德瓶?
尔时国王心甚欢喜,即为比丘解草系缚,而说偈言:
善哉能坚持,释师子所说,
宁舍己身命,护法不毁犯。
我今亦归命,如是显大法,
归依离热恼,牟尼解脱尊,
坚持禁戒者,我今亦归命。