“文殊师利!如转轮王小功德成有尽德聚,有贪、有瞋、有痴、有取、有结、有使,是转轮王,一切无有作怨敌者。所以者何?文殊师利!是转轮王无有诤恼。文殊师利!岂况如来转大法轮,无量大智,功德庄严具足成就,得无断大悲,游行无漏法虚空中,七助菩提法宝成就,以不忘法,转大法轮,外有诤讼诸怨敌怖,无有是处。文殊师利当知!若见此佛刹土外道出家,汝善男子当知,一切安住一道,所谓佛道。文殊师利!喻诸禽兽无力能住师子王前。如是文殊师利!诸外道出家无能便入如来境界,亦不能与如来诤论,大人师子,持于十力,得四无畏,在其前吼,无有是处,惟除如来之所加持。文殊师利!喻日宫出放光明网,一切萤火皆悉隐蔽,一切珍宝火光星宿悉无照明。如是文殊师利!无上如来大日宫出时,放大智光明,诸外道出家皆悉隐蔽,无有照明。文殊师利!喻胜铁王随其地分所出之处,一切诸铁无有住者,以诸铁聚不共相故。如是文殊师利!若有佛土有佛出世,当知一切诸外道等无出家行。何以故?不共相佛出于世故。文殊师利!喻如意宝王随所出处,不生一切伪摩尼宝。如是文殊师利!如来大智宝所出处,当知是处不出外道。文殊师利!喻如宝性有出阎浮檀金之处,是处不出下贱铜等。如是文殊师利!若有世界有佛出世,是处不出一切外道。文殊师利!当知方便随佛出处,不应出诸外道出家。文殊师利!汝今当知,如来受持不可思议方便境界,以是缘故,此佛刹土现诸一切外道出家。所以者何?一切外道上首,皆是住于不可思议解脱,从般若波罗蜜出,游戏方便,亦不舍离念佛、法、僧,教化众生到于彼岸,如来受持化众生故。”
说是法时,八千天子依声闻乘者,闻说一乘,发于无上正真道心;五百比丘得一乘灯三昧,千二百菩萨,得无生法忍。普此三千大千世界六种震动,天于空中雨天青、黄、赤、白莲华,雨天末栴檀,于佛之前,百千天子,住虚空中,发声唱呼,天衣空中而自回转。诸天作乐说如是言:“本未曾闻是经出世。世尊,令此经典久行于阎浮提,八百比丘、比丘尼,脱优多罗僧以奉上佛。”
尔时世尊,欲重宣此义,而说偈言:
方便境界不思议,文殊师利当知我;
我精练时觉菩提,我又示现如此时,
时节过咎我所无,常恒有于妙法时,
众生闻我法过度,众生过患我所无。
精练劫残功德物,精练福田净无垢;
我精练时得菩提,是故知我无有浊。
我已从久多亿劫,成就无量佛智慧,
如我得道命亦尔,于是中间无灭度。
我方便现示灭度,有常想故示无常,
我今示现于余残,我寿命等未来劫。
我惟一乘一灭度,我差别乘不可得,
作如是三说三乘,当知方便之境界。
有懈怠心及小心,闻即生于惊怖畏,
为是等故示三乘,惟有一乘无有二。
我随欲于法者说,入于佛道法事故,
以是一乘演说三,然于此乘无伤损。
如巧智度到彼岸,以是智示现于三,
世尊亦尔知胜法,以是一乘演说三。
等心调御诸众生,我都无有于异想,
我意喜敬于下乘,我则有于悭吝咎。
绀琉璃宝众宝上,随其所在住止处,
一切皆同作一色,而是绀色无差别。
调御智宝亦如是,一切佛土普放光,
一切众生作一色,菩提心色无差别。
犹如小火之所烧,渐渐增长成大焰,
声闻智焰亦如是,斯亦放佛功德光。
须弥山王归向者,以威德故同一色,
归依十力亦如是,柔忍者得菩提色。
喻如一切众蜂口,采拾种种众净妙,
一切众物共和合,皆悉作于一蜜相。
知世赞世亦如是,示现作于三乘已,
一切白净和合已,作菩提想无异想。
转轮人王无忧恼,无有余方怨敌故,
我以法界普告敕,云何当有外道界?
犹如日宫初出时,隐蔽萤火诸星宿,
智慧宫出亦如是,蔽诸外道无明照。
随有胜铁所住处,一切余铁无能行,
若有国土如来行,是处无有外道行。
随有金玉所出处,是处不出生余铜,
若有刹土证菩提,是处不杂外道众。
意珠伪珠不和杂,过去未来亦不杂,
佛宝外道亦如是,一刹土中常不杂。
禅定神通忍自在,一切智门此外道,
慧方便行智慧者,示现种种诸变化。
闻于方便境界已,尔时佛子甚欢喜,
生于庆乐喜无量,散华供养于调御,
此地六种大震动,空中伎乐而鼓作,
亿天虚空中合掌,赞言善哉调御说。
说此偈时,萨遮尼乾子与八十亿诸尼干俱,从南方次第游行于诸国界,向优禅尼大城之所,百千大众围绕庄严唱叫唤呼。尔时旃茶钵树提王,遥见萨遮尼乾子来,于是萨遮,生爱乐心,生清净心,与诸大臣内宫眷属,国土人民,子息四兵,大王威德,大王神力,百千满瓨以用庄严;鼓百千伎乐,擎幢幡宝盖以为庄严,即出往迎萨遮尼干。
尔时萨遮尼乾子,遥见旃茶钵树提王,柔软爱语:“善来大王!汝国界中无有怨敌相逼切也,无有病患苦恼热也。是国臣属诸伎卒,恶不肖之人,守罗关税,是等不乱坏国土不?大王!汝国沙门诸婆罗门安乐行不?大王!汝常安法治理国不?大王!不应害于众生猎张鱼捕逼诸众生。何以故?大王当知!一切众生皆悉爱命。是故大王!应受不杀,不应偷夺,于自国封应生知足,不应邪淫自足妻色,终不妄语真实而言,不应两舌有异言说,不应恶口常柔软语,不应绮语随所念语,于他财封勿生贪心。大王!应当离于瞋恚,以慈庄严于身、口、意。大王!不应生于邪见,行圣正见。大王!汝今不应放逸,善观无常。大王当知!寿命短促速至他世。大王!汝今应怖畏后世,应信业报。”
重说胜偈:
人主常应不放逸,护持境土不放逸;
若放逸者堕恶道,若不放逸生善道。
亦莫抂断众生命,一切众生爱寿命;
慧者不应害众生,爱护众生如己身。
常应远离于偷盗,常不应说于妄语,
常应护持实言誓,大王当来生善趣。
所说言语耳乐闻,不应说强粗恶语,
常应爱语柔软语,大王不应说两舌,
人主不应说绮语,有所言说随顺说;
离于瞋恚过患恶,如大象王生善道。
王不应行于邪淫,于他妻女离欲心,
于自妻色常知足,汝当来生于善道。
大王不应怀于见,当安住于妙善见;
当修行于如是法,大王受天娱乐乐。
持戒沙门婆罗门,及孝顺供于父母,
得远离于恶道已,当受天中欢喜乐。
是萨遮尼乾子,以此不放逸法,劝钵树提王已。尔时栴茶钵树提王,向萨遮尼乾子,说于爱软安乐之语,自言:“不作如是之事,汝婆罗门可至我家。何以故?我今请汝及诸眷属,欲设饭食。”
尼乾子言:“善哉,善哉!当如是作。何以故?大王!我来道远饥乏所须,大王如是,如汝所请。”
尔时大王,在萨遮尼乾子眷属后行,前入王宫,入已萨遮尼干坐御座,余诸尼干随次而坐。尔时彼王善心恭敬手自料理,萨遮尼干及其眷属,食充足已。
尔时此王如是思惟:“我今当少问是萨遮尼乾子,于如来所有信敬不?”王思是已,取小卑床,坐于萨遮尼乾子前,作如是言:“婆罗门!我欲少论,若听许者,我当问汝,汝为我说。”
萨遮尼干语大王言:“随汝所欲自恣而问,我当善答悦可汝心。”
王闻听已,问言:“婆罗门!世众生中颇有众生慧者明了无乱心智,然有过耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王又问言:“婆罗门!此是谁也?”
萨遮答言:“跋沙婆罗门是。”
王又问言:“跋沙婆罗门有何过耶?”
萨遮答言:“跋沙婆罗门,善瞻星历,善知节会,善学唱说,善知月蚀,善知地动,善知丰俭,善知世俗会,善学瞻相,然实邪淫爱他妻妇。大王!慧人不应行于邪淫。何以故?大王!行邪淫者,现世来世得大苦法,乃至天人之所呵责。”
如说偈言:
贪欲他妇女,不护恶境界;
不足自妻色,世所有呵责。
王言:“婆罗门!世众生中复有众生慧者明了无乱心智,然有过耶?”
萨遮答言:“实有,大王。”
王言:“谁是?”
萨遮答言:“此颇罗堕婆罗门是慧者明了知时非时,彼有过患。”
王又问言:“有何过耶?”
答言:“大王!此婆罗门多所睡眠。大王!慧者不应多于睡眠。何以故?大王!睡眠退失世出世法若智若断。”
如说偈言:
若多乐睡眠,懈怠所覆蔽,
睡眠放逸覆,凡夫退诸利。
王复问言:“婆罗门!世众生中复有众生成就如是诸法然有过耶?”
萨遮答言:“实有,大王。”
王言:“谁是?”
答言:“大王,黑王子是。”
王又问言:“是黑王子有何过耶?”
答言:“大王!多于嫉妒。大王!慧者不应多于嫉妒。何以故?大王!若得成就于封邑,行于嫉妒,是人封邑不得坚牢,空手而死,死已便堕于饿鬼界。”
如说偈言:
嫉妒覆蔽心,彼人成封邑,
彼有空手死,堕在饿鬼界。
王又问言:“复有众生成就如是上功德法,有过患耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!此吉军王子是。”
王又问言:“吉军王子有何过耶?”
答言:“大王!是吉军王子甚嬉杀生。大王!慧者不应好嬉杀生。何以故?杀生短寿,当堕地狱饿鬼畜生。”
如说偈言:
人王杀生者,少力及短命,
命终堕地狱,是故不害生。
王又问言:“婆罗门复有众生慧者明了无乱心智,有过患耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!此即无畏王子是也。”
王又问言:“无畏王子有何过耶?”
答言:“大王!多悲愍他。大王!慧者不应多悲愍他。何以故?大王!多悲愍他,若自在者,是国多贼,难可降伏,多有过患。”
如说偈言:
多悲愍于他,若人自在者,
不能降伏是,不能执短己。
王又问言:“颇众生中复有众生慧者慧赞,有过患耶?”
萨遮答言:“实有,大王。”王言:“谁是?”
答言:“大王!此天力王子是,慧者慧赞,然实有过。”
王言:“婆罗门!天力王子有何过耶?”
答言:“大王!天力王子饮酒放逸。大王!慧者不应多饮酒也。何以故?大王!酒多失念障碍上义,亦失于世及出世义。”
如说偈言:
常作放逸,一切王事,酒放逸蔽,
退出世义。
王又问言:“婆罗门!复有众生慧者慧赞,有过患耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!此天勋王子是,慧者慧赞,然有过患。”
王言:“婆罗门!天勋王子有何过患?”
答言:“大王!天勋王子长思虑过。大王!慧者不应有长思虑。何以故?大王!长思虑者妨废失利,令重事起不得寂静。是故,大王!大聪慧者不应长思。”
如说偈言:
若有长思虑,事失不吉利,
以是善庄严,妨废发意事。
王又问言:“萨遮!复有众生慧者慧赞,有过患耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!此大军王子是,慧者慧赞,然有过患。”
王又问言:“大军王子有何过耶?”
答言:“大王!有大悭恶覆蔽之过,劫夺他财。大王!慧者不应有大悭恶。”
如说偈言:
若人主有悭,得封不知足,
是所聚集财,至他世忧愁。
王又问言:“萨遮!复有慧者慧赞,然有过患?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!波斯匿王,慧者慧赞,然有过患。”
王言:“婆罗门!波斯匿王有何过患?”
答言:“大王!波斯匿王有多食过。大王!夫有慧者不应多食。何以故?大王!若有多食,懒怠身重所食难消。”
如说偈言:
人主多食,懒怠身重,又损觉知,
颜状不鲜。
王又问言:“婆罗门!世众生中复有慧者慧赞,然有过患?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!汝是。世间慧者慧赞,汝亦有过。”
王言:“婆罗门!我有何过?”
答言:“大王!汝多暴虐恶性卒急粗犷无慈。大王!夫有慧者不应粗暴,若慧者粗暴,人不多附,乃至父母亦不适意,况余众生。大王!若聪慧者不应粗暴。大王!有慧之人应深长思。”
如说偈言:
若有粗暴,不长觉思,必有呵责,
无人亲附。
尔时栴茶钵树提王,面闻自过,瞋恚忿恼,不适其意,不能忍耐。语萨遮尼乾子言:“汝应于是大众之中呵责我耶?”以瞋恚故,敕令斩杀。
尔时萨遮惊怖,向王说如是言:“大王!不应作是卒暴,施我无畏,听我所白。”
王言:“与汝无畏,汝欲何说?”
“大王!我亦有过,我王面前说王过恶,言多暴虐,恶性卒急,粗犷无慈,如实而说。大王!慧者不应于一切时说他实事。大王!慧者应当知时非时。何以故?大王!如实说他,多不适意,人不亲附,无慧者呵。”
如说偈言:
如实说人王,凡夫者所毁,
是以智慧者,思量然后说。
尔时此王叹言善说,复重问论:“婆罗门!世众生中,颇有众生慧者明了,无乱心智,无过咎耶?”
萨遮答言:“实有,大王!”
王言:“谁是?”
答言:“大王!此沙门瞿昙,是释王种释种出家,如我等所瞻,彼无过咎。其种贵故无有过咎,生于转轮王种姓故,无有过咎。不生厮下种姓中故,无有过咎。释种生故,无有过咎。色貌威德极端严故,无有过咎。相好庄严故,无有过咎。以是义故,无有过咎。是释瞿昙若不出家,当作于大转轮王,七宝成就:所谓轮宝、象宝、马宝、摩尼宝、女宝、藏臣宝、主兵宝,千子具足勇健端正,能坏他众,亦皆成就转轮王相,于四天下统领自在。正法之王,兵仗不用,正法治国。既出家已,苦行六年,日日食于一麻一米,坐菩提树降伏魔众。既降伏已,一念心慧,如所知,如所得,如所触,如所觉,如所证,一切觉知,无有众生与等等者,何况有胜。是沙门瞿昙无有等者,故无过咎。何以故?大王!是沙门瞿昙家种无等,端正威德无与等者,智慧威德无与等者,是故无过。”
如说偈言:
持于三十二相好,出生释种人师子,
是净饭王之太子,世尊一切智无咎。
萨遮尼乾子如是说已,钵树提王言:“大婆罗门!汝今当说,何等是如来三十二大丈夫相?”
婆罗门言:“我今当说。”
王言:“何谓也?”
“大王!是沙门瞿昙,善安跱立,足下平满,轮辐圆足,手足柔软,指长𦟛䑎,手足网鞔。是沙门瞿昙,足跟𦟛平,足骨钩锁。是沙门瞿昙,其𨄔鹿𨄔。是沙门瞿昙,其身端正。是沙门瞿昙,阴藏隐密。是沙门瞿昙,其毛一一右旋。是沙门瞿昙,毛悉上靡。是沙门瞿昙,其发绀青。是沙门瞿昙,皮肤金色极上细软。是沙门瞿昙,七处圆满。是沙门瞿昙,身体𦟛满。是沙门瞿昙,极好支节。是沙门瞿昙。身不逶迤。是沙门瞿昙,身极长广。是沙门瞿昙,周身团圆如尼拘陀树。是沙门瞿昙,身如师子王。是沙门瞿昙,具四十齿。是沙门瞿昙,其齿密致。是沙门瞿昙,牙齿齐平。是沙门瞿昙,牙齿鲜白。是沙门瞿昙,得上胜味。是沙门瞿昙,其舌广长。是沙门瞿昙,有梵音声。是沙门瞿昙,眴则俱眴。是沙门瞿昙,其目绀青。是沙门瞿昙,白毫相具。是沙门瞿昙,其顶有髻。大王!是沙门瞿昙,具三十二大丈夫相,以是义故,无有过咎。”
如说偈言:
出生释种顶有髻,其发绀青而右旋,
目如青莲牛王眴,是故世尊无过咎。
迦陵频伽梵音声,其舌长广净鲜薄,
人中世尊齿齐密,含齿四十而白净,
一切世人及诸天,瞻睹其美皆欢喜。
佛世尊舌遍覆面,是故众生无与等,
一切众味悉和集,世尊舌相之所出,
一切众味作一味,是故世尊无过咎。
如师子身频婆唇,其肩端严广满好,
世尊身如尼拘树,周匝团圆善安住。
世尊庄严身端直,人师子身极长广,
七处旋满无与等,上妙金色善鲜净。
人师子毛而上靡,其体皮肤极细软,
其髻各各合螺成,是故众生无与等。
又师子跱不曲垂,阴藏隐密如马王,
髀𦟛圆满鹿王𨄔,其谁瞻视不欢喜。
世尊手足有网曼,其指纤长赤铜爪,
足跟𦟛平钩锁骨,足下平满无高下。
世尊手足庄柔软,纤长指普有轮相,
人尊足安而平跱,履行地时不倾动。
无与等者如是相,世灯如是善庄严,
处在大众甚尊妙,犹如月王处众星。
是大丈夫色如是,世尊为世作灯明,
何况其余无漏法,以是法故自然觉。
“大王!是沙门瞿昙,其色尊妙,一切众生无与等者,以是义故无有过咎。大王!是沙门瞿昙大慈力成,于诸众生其心无碍,常行大慈无碍无著,自然普到一切世界入诸众生。大王!如摩尼宝能清浊水,宝性净故,能令一切浊水清净。大王!沙门瞿昙亦复如是,内清净故,能净一切众生结使浊污淤泥,是故无过。”
如说偈言:
慈心普遍世,三世诸世界;
一切众生心,一切智普慈。
无处不普至,是慈无与等;
普覆虚空界,一切智无过。
善净摩尼宝,能净淤浊水;
世尊净诸有,净众生结垢。
“大王!是沙门瞿昙,成三十二大悲之行。何等三十二?见世众生没愚痴闇,是沙门瞿昙,于是众生行于大悲。见世众生在大无明㲉,是沙门瞿昙,于是众生行于大悲。见世众生堕在于大生死轮回,是沙门瞿昙,于是众生行于大悲。见世众生常勤行于不善寂法,是沙门瞿昙,于是众生行于大悲。见世众生随于大流顺流而去,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生堕于大山大苦逼切,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生离于圣道堕于邪道,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生闭大牢狱自然缠缚,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生贪于色、声、香、味、触故无厌无满,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生是爱奴仆常系属他,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生老死逼切羸劣困悴,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生常病逼切,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生为三火烧常触燋炽,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生下缠所缠增长生死,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生心常惊怖,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生贪嗜少味不见过患,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生久眠放逸,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生堕大饥饿常互相害,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生常在衰损互相劫夺,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生无明所盲常不明了,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生共相斗诤恼乱不息,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生如芒草滋萁,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生不净交会离于清净,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生行于诸难离于无难,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生多于疑惑着诸邪见,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生如兜罗华依种种见,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生想心见倒,无常常想,苦有乐想,不净净想,无我我想,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生担负重担常受苦乏,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生依止羸劣不坚牢想,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生常在垢污,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生系缚欲有而心贪着,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生利养覆蔽常求于利,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。见世众生堕在种种病苦,忧悲啼哭愁恼,众苦大聚,是沙门瞿昙,于是众生而起大悲。大王!此沙门瞿昙,成就如是三十二种大悲行故,是故无过。”
如说偈言:
无明愚痴大闇黑,见无明㲉蔽众生,
见众生趣生死狱,是故人尊生大悲。
众生常勤造众行,正觉见众生流漂;
恒常随顺此流漂,十力常生大悲心。
坠堕于极高大山,见众生行于邪道,
善安止于圣道中,安寂静处无烦恼。
诸邪见者所系缚,爱怒境界无满足,
为生老死之所没,是故十力有大悲。
种种众苦所逼切,见世三火烧炽然,
惊怖畏之被鹿皮,以是缘故十力悲。
众生贪着嗜于味,放逸贪著于境界,
见其堕于饥饿道,调御能救于怨害。
见诸众生互相害,为无明闇所覆蔽,
犹如芒草蔓滋萁,以是缘故十力悲。
淫欲所生诸系缚,见诸众生行难行,
行于邪见稠林中,以是缘故十力悲。
于不净中有净想,无常有常无我我,
见诸众生厌重担,是故十力生于悲。
见担负于大重担,凡夫常依止羸劣,
常为诸结所污染,是故十力有大悲。
见为利养所覆蔽,复次境界无厌足,
堕于欲有之大海,是故十力有大悲。
多于种种忧愁病,见诸众生苦恼已,
为是一切诸苦恼,是故十力有大悲。
知于非有亦非无,彼常有于大悲心,
一切众生普遍心,是故一切智无过。
“大王!今复略说,是沙门瞿昙成就四念处,四正勤,四如意足,四禅,五根,五力,七助道法,八圣道分。成就具足,是故,大王!是沙门瞿昙,无有过咎。”
如说偈言:
常勤精进修念处,大觉善知于正断,
大仙禅定得自在,胜出众生无过咎。
调御世成诸神通,诸辩自在到彼岸,
如来善知解脱咒,大觉善通达诸谛。
于梵行处得自在,修于慈悲及喜舍,
善安止住于定慧,是故常无众过咎。
大仙善知助菩提,如来善知八圣道,
见众生苦于圣道,究竟安止安乐渚。
一切世界无众生,有与世调齐等者,
一切智成一切德,恒常不毁呰于他。
“大王!是沙门瞿昙,成就十力。”
王言:“大婆罗门!何等是名如来十力?”
“大王!是佛如来,是处如实知是处、非处如实知非处;去来现在,作业受业,住处因报如实而知;无量诸界种种世界如实知之;若诸余人余众生等种种所解如实而知;若余众生余人等根,胜非胜根如实而知;一切至道如实而知;若余众生余人诸根诸力,助道诸禅解脱定次第定,一切结使污染白净,随各各处如实了知;念于无量种种宿命,若于一生若无量生,如其所行如其所说如实而知;天眼清净过于人眼,见诸众生种种生死,乃至生于善道恶道如实而知;诸漏尽无漏心解脱及慧解脱如实而知。大王!是名如来十力成就。具足力故,名持十力,名无降伏,是故无过。”
如说偈言:
是处非处,如实而知;实说大人,
彼无有过,过去无障,彼有智慧,
未来现在,知不失之。善知业报,
知有因缘,如实不错,世调御知。
知于无量,种种诸界,善知诸界,
世人无等。世种种解,无量诸佛,
照世明知,如实不异。知于钝根,
亦知中根,又知熟根,到于彼岸。
一切至道,如实而知;根力助道,
神通解脱,污染白净,各各了知。
无有障碍,知见无碍,念于平等,
无量称实。自身及他,如实不异。
天眼清净,过于人眼,生死众生,
调御悉见。知诸漏尽,亦知解脱,
无漏有异,亦悉知见。是人尊力,
觉了自在,是一念有,心无分别。
动发非发,自然而有,始初转轮,
无分别行。一心而知 诸众生思,
及众生心,无有二相。是故无过,
佛得自在,一切善法,出诸德事。
“大王!是沙门瞿昙,成就四无畏。”
王又问言:“大婆罗门!何等如来四无畏也?”
“大王!是沙门瞿昙自言:“我得于正遍知。”若有沙门、诸婆罗门、魔梵及世言:“汝于诸法不正遍知,我不见是相,不见相故得安隐行,得无畏行。”自言:“我得最胜处行,在大众中,正师子吼,能转梵轮。沙门、婆罗门及余诸世,无有能转是正法者。”佛自誓言:“我诸漏尽。”若有说言:“汝漏未尽。”佛不见是相,不见相故,如来得于安乐之行,得无畏行,得胜处行,在大众中,正师子吼,能转梵轮。沙门、婆罗门及余诸世,无有能转是正法者。佛说障道法。若有说言:“亲近是法无有障碍。”佛不见是相,不见相故得安乐行,得无畏行,得胜处行。在大众中,正师子吼,转于梵轮。沙门婆罗门及余诸世,无有能转是正法者。我说圣出道。若有说言:“亲近是者不能出世。”佛不见是相,不见相故,得安乐行,得无畏行,得胜处行,在大众中,正师子吼,能转梵轮。沙门婆罗门及余诸世,无有能转是正法轮。大王!此是如来四无所畏,如来成就是四无畏,在大众中,正师子吼,是故无过。”
如说偈言:
众中师子吼,人调无所畏;
更无与我等,况众生有过。
若我所觉法,是真实不虚,
是正遍知见,鹿王师子吼。
若有违逆者,不见有彼相;
以不见相故,人调无所畏。
我一切漏尽,我身是无漏,
无有似等者,诸天及世人,
有是障碍法,世调御所说;
是真实空虚,无有可变异。
我说出道法,自觉已演说;
修行此法者,无有于障碍。
大健知是已,如来得安乐;
得于无畏乐,胜大丈夫行。
转于梵法轮,余无有能转;
世间所不转,惟除两足尊。