五十九、
昔者菩萨,身为马王,名曰驱耶,常处海边渡漂流人。时,海彼岸有淫女鬼,其数甚多,若睹商人,即化为城郭居处,田园伎乐饮食,变为美人,颜华暐晔,要请商人,酒乐娱之。鬼魅惑人,皆留匹偶,一年之间,淫鬼厌故,以铁錞刺其咽,饮其血、食其肉、吮其髓。马王遥睹淫鬼啖人,为之流泪。因飞渡海,之海彼岸,获成捣粳米,马王食饮毕,登山呼曰:“谁欲度者?”如此三矣。商人闻之喜曰:“常闻神马哀度危难,今其瑧乎!”喜而趣之,曰:“哀度吾等。”马曰:“尔等去者,淫鬼必当提子示尔,号呼而追。有顾恋之心者,吾去后,鬼必复以铁錞錞尔咽,饮尔血、吞尔肉。正心存善,可得全命矣。夫欲归者,骑吾背援吾鬣尾,捉头颈自由所执,更相攀援,必活睹亲也。”商人信用其言者,皆获全命归睹六亲,淫惑之徒信鬼妖蛊靡不见啖。夫信正去邪,现世永康矣。
佛告诸比丘:“时马王者,吾身是也。菩萨锐志度无极精进如是。”