复次持诵行人。若欲修真言行求成就者。先求诸佛所说。佛及菩萨辟支声闻昔所住处。是为胜地。如是等处。常有天龙阿修罗等。而为守护供养恭敬。何以故以有天上人间。最圣丈夫曾所居止。得此地已持诵行人。亦要清净身心律仪具足。常此居止。若无此福地。只得大河岸边或小河边或泉池侧。乃至陂泺有清流弥满。无诸水族毒恶之类。其侧亦得。其处但有莲华。乌钵罗花。及诸名花异果软草遍布。或是山中岩窟之所。是处清净。无诸师子猛兽可畏之类。得是处已。仍须垦掘深一肘量。除去荆棘瓦砾灰炭碱卤糠骨毛发虫窟之类。乃至掘深不能尽者。亦可弃之更求别处。如前垦掘一肘之量。别填净土于上立舍。用净土作泥内外泥饰。复以衢摩夷涂地于中坐卧。常在地上不用床榻之类。其室开门唯得向东向西或向于北。不得向南。如是造立舍已。随彼相应所作事业。于彼方所安置尊像。安尊像处先用种种妙香而涂饰之。其所尊像或以雕刻。或是铸成或是彩画。若是彩画先求净缕。拣去毛发织成其幅。量其大小长短相称。存两头缕不得截弃。既织成已。用香水渍渡复展令端正。然令画人蔬食澡浴。复受八戒内外清净运心起手。凡所用彩色。须求最上第一好者。无用皮胶。用诸香胶调和彩色。画像成已随应方面安置定已。用种种饮食香花灯涂作大供养。如无力广办随有供养。但要专注虔诚。信重赞叹礼拜供养。如是作已于此像前。所作所求速得成就。其持诵行人。将欲起首持诵。必先剃头澡浴着新净衣。其衣非用蚕丝亦不得白色。可用布及树皮草木之类。仍用赤土染坏其色。亦须受持乞食应器。其器可用娑罗木及于瓦器。乃至铜铁及匏瓠等。事持端正滑净光洁。不得疏漏及以缺坏。执此应器巡行乞食。凡乞食所可于聚落不近不远。多首陀处信重三宝。多有饮食之处。兼无外道婆罗门处。缘彼婆罗门执性无惭我慢所覆。又复外道若见行人。执持应器巡行乞食。修于佛法诵念真言者。便生瞋恚而欲障难。谓行人言。汝若本族婆罗门者。可修婆罗门法。奉行六法多闻净行。信重诸天为臣事王。亦须娶妻生男继种。若行此者是汝解脱。云何诵持释教真言信行佛法。行人若是刹帝利种。而作是言汝刹帝利种。应可奉行王法。绍继王位。云何诵持佛教真言。背自本宗而求解脱。乃至毗舍首陀之类。皆说本宗本事而得解脱。不合持诵佛教真言以求解脱。以瞋火烧心种种绮语。多作方便而为障难。恼乱行人使令退心。修正道者依时乞食。不同外道过午而食。凡乞食处勿往外道之家。及多外道之处。若论善恶因果之法。能造善法当证涅盘。若作恶业终堕苦趣。善恶之果非由种族。但为世间妄分别故。
复次众生无始以来。垢秽之身不由食净得身心净。诸恶远离常修善法。以此方得身心清净。譬如有人。身患疮故求药涂疮。唯望除差不望余故。行人吃食但为除饥不为适悦。又如有人陷于难处。饥饿所逼杀子而食。为除饥苦非贪滋味。行人吃食亦复如是。吃食之法由如秤物。物非轻重秤自平正。行人吃食亦复如是。不得过量亦勿减少。但可支持勿伤饥饱。又如朽舍换柱所免崩摧。以油膏辖贵在前进。行人吃食亦复如是。但为支持非为滋味。是故佛言欲界有情依食而住。又复行人虽吃食饮支持于身。恒观此身由如芭蕉无有坚实。常此制心不住贪爱。凡乞食时持钵巡行次第而乞。常须思念世尊所说。以智慧方便调伏六根勿令散乱。所睹妙色及诸尘境。是魔境界欲惑人心。凡修行人而起方便。宁以热铁烧刺两目。不以乱心贪视妙色。乃至殊常种种尘境。随缘乞食而不住着。常作比观调伏其心。默然乞食巡行他舍。无上中下远离取舍。然不往新产之家及多人饮酒之处。男女迷醉爱染之处。众多小儿戏乐之处。诸男女众聚会之处。戏伎男女作音乐处。乃至有恶犬处。如是等处皆不应往。乞得食已持还本处。洗足敷座然后可吃。其食未吃先分三分。一分奉于本尊而为供养。一施无碍。一乃自食依时而食。食毕盥漱使令清净。又须日三澡浴先自清净。然以香花灯涂。种种供养赞叹礼拜。所献尊像一切食饮。切须洁净离诸荤秽。每持诵时坐吉祥草。凡所供养如不办广大。但随力分奉于香花。所谓零陵香阏哩迦(二合)吉祥果。没哩(二合)贺帝吉祥草仍及莲花和合供养使得适意。行人持诵或行或坐得通思念。唯除卧时不许持念。念诵讫已。恒于六时思念功德。心无间断祈于圆满。