尔时须真天子复问文殊师利:“菩萨云何得住于道?”
文殊师利答言:“天子!菩萨说灭贪法,不于灭贪而求其证;说灭淫怒痴诸爱欲法,不于其中而求其证。是故,天子!菩萨得住于道。复次,天子。菩萨说空不以空为证,说无相不以无相为证,说无愿不以无愿为证,说不会不以不会为证,说无生不以无生为证,说无所起不以无所起为证,说无分际不以无分际为证,说离贪不以离贪为证,说离所作不以离所作为证,说灭事不以灭事为证,是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨无所施为具檀波罗蜜,不持戒为具尸波罗蜜,有瞋恚为具羼波罗蜜,以懈怠为具惟逮波罗蜜,喜乱忘为具禅波罗蜜,志愚痴为具般若波罗蜜。是故,天子!菩萨得住于道。”
天子复问:“文殊师利!何因作是说?”
文殊师利答言:“天子!有四事无所施。何等为四?一者,不舍一切;二者,不舍法;三者,不舍道意;四者,不舍诸功德。是为四法不舍,为具檀波罗蜜。天子!所以持戒,用心未调故;心已调,便舍戒。已舍诫出于冥,已出冥为已明,已舍明为得等,已舍等便得慧,已舍慧便得解脱示现慧。天子当知,如是是以舍戒为具尸波罗蜜。天子!设是菩萨形呰弟子乘、赞叹大乘,已赞大乘为至大乘,便具羼波罗蜜。天子!设是菩萨不为身口意所诡,则为无懈怠所作,如是法为具惟逮波罗蜜。天子!设是菩萨若于梦中心不念着两际。所以者何?不乐弟子乘、辟支佛乘故。已不乐弟子、辟支佛乘,为至大乘。已至大乘,为具禅波罗蜜。天子!一切法皆痴,譬如草木墙壁瓦石,愚痴如是。见用久习羸劣痴义,是故一切痴法之本,以智慧慧备于道故,便具般若波罗蜜。天子!所作已应,是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨不舍生死迹,不求泥洹迹,于迹无断、于迹无作,亦无所住。其入邪者为立正道,是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨索一切人、求一切法,亦不得一切人,亦不得一切法。所以者何?不舍菩萨道故。所说至诚而皆有效,是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨知弟子道无所悕望,知辟支佛道亦无所悕望,知菩萨道,具足其根满诸功德,然后乃随,是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨如生死所作会皆为之,所作果实不受也,合会之态不能沾污,一切功德悉作道愿,不见有不退转之道。所以者何?悉具足故。是为菩萨得住于道。复次,天子!菩萨于道而求于道,而不灭度,是为菩萨得住于道。”
天子复问:“文殊师利!云何于道而复求道?”
文殊师利答言:“天子!以生死故名曰道。菩萨求道,欲脱一切故。一切无所有,亦无所求,亦无所度。”
天子复问:“文殊师利!一切世间所入道,是菩萨行耶?”
文殊师利答言:“如是,天子!审如所说,一切世间所入则菩萨行也。何以故?如是,天子!行于世间,不为俗法之所沾污也。随爱欲现无欲,不堕无欲;于生死而示现知一切法不生不起;为无荣冀,于无荣冀而不求证;持于五阴六衰,离于五阴六衰非我所;见知持五阴六衰者,一切而为说法。五阴六衰空无所有,亦不可见。已知无所有,便逮禅惟务。三昧三摩越合以为一,便得意止,心便坚住。已得坚住,便能遍入一切人心。其心不止,为乐于魔众。菩萨不为魔事之所污,不舍于佛界,于魔界随所作为,于法界处而不动还,于人界处施护众生,是为菩萨精进随一切世俗之行。”