尔时文殊师利法王子菩萨摩诃萨白佛言:“世尊!是诸菩萨,甚为难有,敬顺佛故,发大誓愿,于后恶世护持、读诵、说是《法华经》。世尊!菩萨摩诃萨,于后恶世云何能说是经?”
佛告文殊师利:“若菩萨摩诃萨,于后恶世欲说是经,当安住四法:一者、安住菩萨行处、亲近处,能为众生演说是经。文殊师利!云何名菩萨摩诃萨行处?若菩萨摩诃萨,住忍辱地,柔和善顺,而不卒暴,心亦不惊;又复于法无所行,而观诸法如实相,亦不行不分别,是名菩萨摩诃萨行处。云何名菩萨摩诃萨亲近处?菩萨摩诃萨,不亲近国王、王子、大臣、官长;不亲近诸外道、梵志、尼乾子等,及造世俗文笔、赞咏、外书,及路伽耶陀、逆路伽耶陀者;亦不亲近诸有凶戏、相叉、相扑,及那罗等种种变现之戏;又不亲近旃陀罗及畜猪、羊、鸡、狗、畋猎、渔捕诸恶律仪,如是人等或时来者,则为说法无所悕望;又不亲近求声闻比丘、比丘尼、优婆塞、优婆夷,亦不问讯;若于房中,若经行处,若在讲堂中,不共住止,或时来者随宜说法,无所悕求。文殊师利!又菩萨摩诃萨,不应于女人身取能生欲想相而为说法,亦不乐见;若入他家,不与小女、处女、寡女等共语;亦复不近五种不男之人以为亲厚,不独入他家,若有因缘须独入时,但一心念佛;若为女人说法,不露齿笑,不现胸臆,乃至为法,犹不亲厚,况复余事。不乐畜年少弟子、沙弥、小儿,亦不乐与同师,常好坐禅,在于闲处,修摄其心。文殊师利!是名初亲近处。复次,菩萨摩诃萨观一切法空如实相,不颠倒、不动、不退、不转,如虚空,无所有性,一切语言道断;不生、不出、不起,无名、无相实、无所有,无量、无边、无碍、无障,但以因缘有,从颠倒生,故说常乐,观如是法相,是名菩萨摩诃萨第二亲近处。”
尔时世尊,欲重宣此义,而说偈言:
若有菩萨,于后恶世,无怖畏心,
欲说是经;应入行处,及亲近处。
常离国王,及国王子,大臣官长,
凶险戏者;及旃陀罗,外道梵志;
亦不亲近,增上慢人,贪着小乘,
三藏学者,破戒比丘,名字罗汉,
及比丘尼,好戏笑者;深着五欲,
求现灭度,诸优婆夷,皆勿亲近。
若是人等,以好心来,到菩萨所,
为闻佛道;菩萨则以,无所畏心,
不怀悕望,而为说法。寡女处女,
及诸不男,皆勿亲近,以为亲厚;
亦莫亲近,屠儿魁脍,田猎渔捕,
为利杀害,贩肉自活,炫卖女色,
如是之人,皆勿亲近。凶险相扑,
种种嬉戏;诸淫女等,尽勿亲近。
莫独屏处,为女说法,若说法时,
无得戏笑。入里乞食,将一比丘,
若无比丘,一心念佛,是则名为,
行处近处。以此二处,能安乐说。
又复不行,上中下法,有为无为,
实不实法,亦不分别,是男是女;
不得诸法,不知不见,是则名为,
菩萨行处。一切诸法,空无所有,
无有常住,亦无起灭,是名智者,
所亲近处。颠倒分别,诸法有无,
是实非实,是生非生,在于闲处,
修摄其心,安住不动,如须弥山,
观一切法,皆无所有;犹如虚空,
无有坚固。不生不出,不动不退,
常住一相,是名近处。若有比丘,
于我灭后,入是行处,及亲近处,
说斯经时,无有怯弱。菩萨有时,
入于静室,以正忆念,随义观法;
从禅定起,为诸国王,王子臣民,
婆罗门等,开化演畅,说斯经典,
其心安隐,无有怯弱。文殊师利!
是名菩萨,安住初法,能于后世,
说《法华经》。
“又文殊师利!如来灭后于末法中,欲说是经,应住安乐行,若口宣说,若读经时,不乐说人及经典过,亦不轻慢诸余法师,不说他人好恶、长短;于声闻人亦不称名说其过恶,亦不称名赞叹其美;又亦不生怨嫌之心,善修如是安乐心故。诸有听者不逆其意,有所难问,不以小乘法答,但以大乘而为解说,令得一切种智。”
尔时世尊,欲重宣此义,而说偈言:
菩萨常乐,安隐说法;于清净地,
而施床座,以油涂身,澡浴尘秽;
着新净衣,内外俱净;安处法座,
随问为说。若有比丘,及比丘尼,
诸优婆塞,及优婆夷,国王王子,
群臣士民,以微妙义,和颜为说;
若有难问,随义而答,因缘譬喻,
敷演分别;以是方便,皆使发心,
渐渐增益,入于佛道。除懒惰意,
及懈怠想,离诸忧恼,慈心说法;
昼夜常说,无上道教。以诸因缘,
无量譬喻,开示众生,咸令欢喜。
衣服卧具,饮食医药,而于其中,
无所希望。但一心念,说法因缘,
愿成佛道,令众亦尔,是则大利,
安乐供养。我灭度后,若有比丘,
能演说斯,《妙法华经》,心无嫉恚,
诸恼障碍,亦无忧愁,及骂詈者;
又无怖畏,加刀杖等,亦无摈出,
安住忍故。智者如是,善修其心,
能住安乐,如我上说;其人功德,
千亿万劫。算数譬喻,说不能尽。
“又文殊师利!菩萨摩诃萨,于后末世法欲灭时,受持、读诵斯经典者,无怀嫉妒、谄诳之心,亦勿轻骂学佛道者,求其长短。若比丘、比丘尼、优婆塞、优婆夷,求声闻者,求辟支佛者,求菩萨道者,无得恼之,令其疑悔,语其人言:“汝等去道甚远,终不能得一切种智。所以者何?汝是放逸之人,于道懈怠故。”又亦不应戏论诸法有所诤竞,当于一切众生起大悲想,于诸如来起慈父想。于诸菩萨起大师想,于十方诸大菩萨常应深心恭敬、礼拜,于一切众生平等说法,以顺法故,不多、不少,乃至深爱法者,亦不为多说。
“文殊师利!是菩萨摩诃萨,于后末世法欲灭时,有成就是第三安乐行者,说是法时,无能恼乱得好同学,共读诵是经,亦得大众而来听受,听已能持,持已能诵,诵已能说,说已能书;若使人书,供养经卷,恭敬尊重赞叹。”
尔时世尊,欲重宣此义,而说偈言:
若欲说是经,当舍嫉恚慢,
谄诳邪伪心,常修质直行。
不轻蔑于人,亦不戏论法,
不令他疑悔,云汝不得佛。
是佛子说法,常柔和能忍;
慈悲于一切,不生懈怠心。
十方大菩萨,愍众故行道,
应生恭敬心,是则我大师。
于诸佛世尊,生无上父想,
破于憍慢心,说法无障碍。
第三法如是,智者应守护;
一心安乐行,无量众所敬。
“又文殊师利!菩萨摩诃萨,于后末世法欲灭时,有持是《法华经》者,于在家、出家人中生大慈心,于非菩萨人中生大悲心,应作是念:“如是之人则为大失,如来方便随宜说法,不闻、不知、不觉、不问、不信、不解,其人虽不问、不信、不解是经,我得阿耨多罗三藐三菩提时,随在何地,以神通力、智慧力,引之令得住是法中。”
“文殊师利!是菩萨摩诃萨,于如来灭后有成就此第四法者,说是法时无有过失,常为比丘、比丘尼、优婆塞、优婆夷,国王、王子、大臣、人民、婆罗门、居士等,供养、恭敬、尊重、赞叹;虚空诸天为听法故,亦常随侍,若在聚落、城邑、空闲、林中,有人来欲难问者,诸天昼、夜常为法故,而卫护之;能令听者皆得欢喜。所以者何?此经是一切过去、未来、现在诸佛神力所护故。文殊师利!是《法华经》,于无量国中,乃至名字不可得闻,何况得见受持、读诵。文殊师利!譬如强力转轮圣王,欲以威势降伏诸国,而诸小王不顺其命,时转轮王,起种种兵而往讨伐。王见兵众战有功者,即大欢喜,随功赏赐,或与田宅、聚落、城邑,或与衣服、严身之具,或与种种珍宝,金、银、琉璃、车𤦲、马瑙、珊瑚、琥珀,象、马、车乘、奴婢、人民;唯髻中明珠,不以与之。所以者何?独王顶上有此一珠,若以与之,王诸眷属必大惊怪。文殊师利!如来亦复如是,以禅定、智慧力得法国土,王于三界,而诸魔王不肯顺伏,如来贤圣诸将与之共战,其有功者,心亦欢喜,于四众中为说诸经,令其心悦,赐以禅定、解脱、无漏、根、力诸法之财,又复赐与涅槃之城,言得灭度,引导其心令皆欢喜,而不为说是《法华经》。文殊师利!如转轮王见诸兵众有大功者,心甚欢喜,以此难信之珠,久在髻中,不妄与人,而今与之;如来亦复如是,于三界中为大法王,以法教化一切众生,见贤圣军与五阴魔、烦恼魔、死魔共战,有大功勋,灭三毒、出三界、破魔网,尔时如来亦大欢喜;此《法华经》,能令众生至一切智,一切世间多怨难信,先所未说而今说之。文殊师利!此《法华经》,是诸如来第一之说,于诸说中最为甚深,末后赐与,如彼强力之王,久护明珠,今乃与之。文殊师利!此《法华经》,诸佛如来秘密之藏,于诸经中最在其上,长夜守护不妄宣说,始于今日乃与汝等而敷演之。”
尔时世尊,欲重宣此义,而说偈言:
常行忍辱,哀愍一切;乃能演说,
佛所赞经。后末世时,持此经者,
于家出家,及非菩萨,应生慈悲,
斯等不闻,不信是经,则为大失。
我得佛道,以诸方便,为说此法,
令住其中。譬如强力,转轮之王,
兵战有功,赏赐诸物,象马车乘,
严身之具;及诸田宅,聚落城邑,
或与衣服,种种珍宝,奴婢财物,
欢喜赐与。如有勇健,能为难事,
王解髻中,明珠与之。如来亦尔,
为诸法王,忍辱大力,智慧宝藏,
以大慈悲,如法化世,见一切人,
受诸苦恼,欲求解脱,与诸魔战,
为是众生,说种种法;以大方便,
说此诸经;既知众生,得其力已,
末后乃为,说是《法华》;如王解髻,
明珠与之。此经为尊,众经中上,
我常守护,不妄开示,今正是时,
为汝等说。我灭度后,求佛道者,
欲得安隐,演说斯经,应当亲近,
如是四法,读是经者,常无忧恼,
又无病痛,颜色鲜白;不生贫穷,
卑贱丑陋,众生乐见,如慕贤圣;
天诸童子,以为给使;刀杖不加,
毒不能害;若人恶骂,口则闭塞,
游行无畏,如师子王。智慧光明,
如日之照;若于梦中,但见妙事,
见诸如来,坐师子座;诸比丘众,
围绕说法;又见龙神,阿修罗等,
数如恒沙,恭敬合掌,自见其身,
而为说法;又见诸佛,身相金色,
放无量光,照于一切;以梵音声,
演说诸法。佛为四众,说无上法,
见身处中,合掌赞佛,闻法欢喜,
而为供养;得陀罗尼,证不退智。
佛知其心,深入佛道,即为授记,
成最正觉。汝善男子! 当于来世,
得无量智,佛之大道,国土严净,
广大无比;亦有四众,合掌听法。
又见自身,在山林中,修习善法,
证诸实相,深入禅定,见十方佛。
诸佛身金色,百福相庄严,
闻法为人说,常有是好梦。
又梦作国王,舍宫殿眷属,
及上妙五欲,行诣于道场;
在菩提树下,而处师子座,
求道过七日,得诸佛之智。
成无上道已,起而转法轮,
为四众说法,经千万亿劫,
说无漏妙法,度无量众生;
后当入涅槃,如烟尽灯灭,
若后恶世中,说是第一法,
是人得大利,如上诸功德。