尔时他化自在天王,与八十那由他天子眷属俱,见诸阿修罗王乃至乐变化天等,于如来所作诸供养,复闻如来与彼授记,欢喜踊跃,得未曾有。白言:“世尊!此乐变化天所说实际,我今于实尚不可得,云何复说更有于际?何以故?世尊!若见实者亦应见际,当知是人住二种相,何能入解证彼菩提?应知彼说是非道行。若善男子离此二相名善安住,住无所住,则无言说。求菩提者,无有少法当情可见,而能觉悟得彼菩提。何以故?此实际法,非有非无,离一切相,非过去、非现在、非未来,非有为、非无为,非识识、非智知,非观察、非现证,无有少法为能对治,亦无少法作所对治。何以故?法非烦恼所染污故,法无自性不可得故;若彼彼法有所对治,则有少法自性可见。世尊!若色生者,彼色离生相故,受.想.行.识生者,受.想.行.识离生相故。世尊!若色灭者,彼色离灭相故;受.想.行.识灭者,受.想.行.识离灭相故。世尊!若过去者,离过去相故;未来者,离未来相故;现在者,离现在相故。世尊!若有为者,离有为相故;无为者,离无为相故。如是五蕴所摄,三际所摄,有为所摄,无为所摄,此等诸法皆不可得;以不可得,是故彼法不可知、不可见、不可说、不可解、不可观、不可证。世尊!若善男子,善女人,为求菩提,如是发心决定修行;彼皆名为善能安住菩萨乘者。”
尔时他化自在天子,咸说是所悟法已,合掌向佛,以偈赞曰:
如来显示轮回际,无始坚固难超越,
世间无智诸凡夫,乐住三有生死海。
诸蕴本来自性空,一切有情不可得,
无有少法可对治,当知诸法皆无相。
色自性空本非有,非知非识非观察,
非见非证亦非无,依此正理善明了。
菩提无相不可得,菩提分法亦复然,
佛菩萨僧但假名,离心取相皆无相。
愚夫着欲取诸相,自谓我得菩提心,
彼行颠倒境界中,染慧难证真常理。
于佛境界离相者,是为智者依法行,
远离诸相如无相,亦离于空及不空。
依此修习菩提行,获得最上第一乐,
一切外道不能知,亦非声闻所行学,
又非辟支迦佛陀,心善解脱离尘垢,
亦非无漏阿罗汉,于此正理能入解。
牟尼无相菩提行,唯大智者善了知,
若依正教能说空,非二乘辈之所有。
善达实相不思议,了一切法无自性,
菩提浅识不能知,上根聪慧闻即解。
尔时世尊,知诸他化天子心之所念,即于坐中放净光明。时马胜尊者睹是相已,合掌向佛,以偈问曰:
佛知他化天意乐,忽放清净大光明,
此唯如来自证知,愿为时众分别说。
诸天咸作是思念,佛非无因现此光,
必为饶益诸群生,令生谛信心渴仰。
今此大众怀犹豫。由睹如是希有因。
口中放此净光明。应与诸天授佛记。
彼等弃背轮回道,求趣寂静涅盘城,
伫闻如来梵音声,无碍辩才速演说。
众等尊重如来教,达诸法性无有疑,
坚固闻持信解心,称赞牟尼功德海。
如来正教不思议,令众生至安隐处,
若能如理善修作,毕竟得成无上道。
尔时世尊为尊者马胜说伽陀曰:
善哉马胜大比丘,咨问为利群生故,
我今放此净光明,与授最上菩提记。
他化自在天主等,信解坚固悉利根,
皆能奉持诸佛言,久已修习菩提道。
能了世间诸妄想,如见阳焰知非实,
愚夫谓水起妄心,求菩提者勿同彼。
诸有执着想见者,无智返怖于无相,
愚夫妄想趣非道,离此能得大菩提。
妄想邪思为苦本,随生分别即为缚,
智者了此悉皆空,得胜总持寂静乐。
妄想之心不平等,决定堕落于诸趣,
百千生中为苦缘,三世如来同此说。
若人取著于想者,则为阴界所缠缚,
善观察者息妄缘,一切皆空无有相。
由想相故增诸惑,复能损减诸福业,
若于无相离狐疑,速证无上菩提果。
若人分别求圣道,分别求道即为缚,
智者在欲而行禅,彼则善修无相行。
诸法无体不可说,分别诸法性皆空,
彼无相法离思惟,如是菩提不难得。
闻佛世尊作是说,众离疑惑得无畏,
如以詹博迦花鬘,授之欢忻而顶受。
是诸天众心开悟,今于佛所伸供养,
了知法性本来空,于未来世皆作佛。