昔佛在舍卫国,国东南海中有台,台上有华香树,树木清净。有婆罗门女五百人,奉事异道意甚精进,不知有佛。于时诸女自相谓曰:“我等禀形生为女人,从少至老为三事所鉴不得自由,命又短促形如幻化当复死亡。不如共至华香台上采取香华,精进持斋降屈梵天当从求愿,愿生梵天长寿不死,又得自在无有鉴忌,离诸罪对无复忧患。”即赍供具往至台上,采取华香奉事梵天,一心持斋愿屈尊神。于是世尊见此诸女虽为俗斋,其心精进应可化度,即与大众弟子菩萨天龙鬼神,飞升虚空往至台上坐于树下。诸女欢喜,谓是梵天,自相庆慰得我所愿矣。时一天人语诸女言:“此非梵天,是三界尊,号名为佛,度人无量。”于是诸女前至佛所,为佛作礼前白佛言:“我等多垢今为女人,求离鉴捡愿生梵天。”佛言:“诸女!快得善利乃发此愿。世有二事其报明审,为善受福、为恶受殃。世间之苦、天上之乐,有为之烦、无为之寂,谁能选择取其真者?善哉诸女乃有明志。”
于是世尊即说偈言:
“孰能择地,舍鉴取天,谁说法句,
如择善华。学者择地,舍鉴取天,
善说法句,能采德华。知世坏喻,
幻法忽有,断魔华敷,不现死生。
见身如沫,幻法自然,断魔华敷,
不现死生。”
于是诸女闻佛此偈,愿学真道为比丘尼,头发自堕法衣具足,思惟寂定即得罗汉道。阿难白佛言:“今此诸女素有何德。乃令世尊就而度之,一闻说法出家得道也?”佛告阿难:“昔迦叶佛时有大长者,财富无数,夫人婇女有五百人。其性妒恶门不妄开,夫人婇女欲往见佛,终不肯听。后日国王请诸大臣,上殿宴会,会辄竟日,时夫人婇女见长者入会,便共至佛所稽首作礼,小坐听经各发愿言:‘令我世世莫与恶人共相遭遇,所生之处恒与道德圣人相值,闻来世有佛名释迦文,愿与相值出家学道奉持训诲。’”佛语阿难:“尔时夫人婇女五百人者,今此五百比丘尼是。本愿恳恻,今应得度,是以世尊就度之耳。”
佛说是时莫不欢喜。